umutsuzluk

 kaybolanlara 

kendini kaybedenlere

en.çokta kendini evsiz hissedenlere ...

ne yazdığımı bilmediğim, yazı bittiğinde asla okumayacağım, günlüğümden bir parçaymışcasına saçmalayacağım bir yazı daha şimdiden herkese 

boşlukta savrulmak ne demekmiş bunu öğrendim. hayallerin asla umduğu gibi olmayacağını öğrendim. aslında hayatın gerçekten bok gibi olduğunu bir daha öğrendim. korktuğum ne kadar çok şey varsa hepsinin başıma geldiğini tekrardan öğrendim. evde duramamanın, duvarların üstüme gelmesinin nasıl bir şey olduğunu tekrar öğrendim. mutsuzlukla nasıl başa çıkılmaz çok kötü bir şekilde deneyimleyerek öğrendim. 

***

bir yandan kaygılarımı uzak yerlere göndermeye çalıştım. kitaplarla avunup,şarkılarda aradım huzuru. Sonra birisinin ellerinde buldum huzuru. Lakin hayatın filmlerdeki gibi olmadığını, olmayacağını anlayacak kadar büyüdüğümü anladım. Keşke anlamamış olsaydım. Keşke büyümeseydim. Derin bir nefes alıp boşluğa daldım. kayboldum orada. Pembe hayallerim vardı eskiden şimdi ise simsiyah hepsi. Geleceğin gelmesini hep çok diledim hep çok güzel olacağını düşledim. Çünkü şimdi yaşadığım hayattan memnun değildim. Oysa gelecek çok ama çok kötüymüş. Bu mu yani geleceğim? Ellerimden kayıp giden zamanları şarkı nakaratlarıyla geçirmeye çalışıyorum. Zaman ne çok kıymetli bir şeydi. Eskiden. Şimdi zamandan bol bir şey yok. Ah evet buldum. Ben umudumu yitirdim. İnsanı en çok yoran, yıpratan şey umutsuxluk değil de nedir? 

***

Umudumu acaba ne zaman yitirdim? Hayallerimin gerçekleşmeyeceğini ne zaman anladım? Çok yorgun olduğumu ne zaman farkedeceğim acaba? Ben kendime ne yaptım? Nerede hata yaptım? ya da Hiç hata yapmadığım için mi böyle oluyor? Sorular ve soru işaretleri tabii ki yakamı bırakmıyor. Cevaplar ise Kafdağında. 

***

Kusmak istiyorum. Tüm kinimi tüm öfkemi tüm içimde dolaşan kötü hislerden kurtulmak istiyorum. OLMUYOR. Nefes almak bile kimi zaman o kadar zor geliyor ki. Dayanamıyorum. Neden artık yeni güne başlamak istemiyorum? Gün doğumundan neden bu kadar çekiniyorum. Gün batımının çabuk gelmesini dilemediğim tek bir gün yok. 

***

Şimdi ise benimle aynı kaderi paylaşan tüm işsiz dostlarıma sesleniyorum. Hayat bugün kötü yarın daha da kötü olacak. Kendimizi buna hazırlasak iyi olur.

***

Mezun olduktan sonra kendime söz verdim. Dedim ki Ecem senin amacın iş bulmak değil bunu sakın unutma sen kariyer yapmak istiyorsun. Evet, bu ikisi çok farklı kavramlar. Lakin bugün geldiğimiz şu dakikada ana haber bültenlerinde ağlayan işsiz gençlerin ne hissettiğini çok iyi anlamak.. cümlenin sonunu getiremeyeceğim...

Artık gerçekten sevmediğim istemediğim işlerde bile çalışmaya razıyım. Çünkü olmuyor. Ben asla istediğim işi yapamayacağım. ASLA. 

***

Kendimi tam sevmeye başlamıştım ki... En dibe çakıldım. Işık mışık yok. Kaldım orada öylece.