aptal günlükler

bir kitaplığın önünde duruyorum.

kitaplara bakıyorum. 

hepsi farklı diyarlara giden bir anahtar

sevdiklerim sevmediklerim sarılmak istediklerim ve gözyaşlarıma engel olamadıklarım

elimi uzattım birine 

önce ne zaman tanıştığımızı yazmışım 

selamladık birbirimizi uzun zaman olmuş eski dostum 

bazı yerlerin beni çok etkilemiş 

şimdi tekrar okuduğumda aslında o kadar da etkilenmediğimi fark ediyorum 

bende yazsam keşke diye iç geçiriyorum 

anca aptal günlükler tut diye kendime söyleniyorum. 

kafanda dönüp duran onca sahipsiz karakter başkalarına koşmaya başladı bile

yapabilirsin küçük kız 

kendine güven demek geliyor içimden ama 

demiyorum 

kaliteli bir blues şarkısında 

geçmiş aşklarımı düşlemek istiyorum

peçete koleksiyonumu hatırlıyorum

sonra anneannemi 

zihnim bu gece oyun oynuyor bana

gözlük takmayı bıraktığım günden bu yana

dünyayı daha iyi görmeye başladım

dünya şu sıralar çok kötü zaten 

görmeye değer ne var ki 

en iyisi bir aşk romanı okumalı 

ne zaman umutsuzluk sarsa bedenimi 

ikinci el bir aşk romanına koşarım 

ne zaman sakinleşmek istesem 

kurabiye yaparım 

beni bu hayata bağlayan şey 

çikolata parçacıklı kurabiyelerim

tık 

evet kahve hazırlayalım 

sonra ne yapmak istediğimize karar veririz 

nasıl olsa sadece karar vereceğiz.