drama queen geri döndü

Bugün biraz 20li yaşlar hakkında konuşmak istiyorum. 20li yaşlar denilince akla ilk gelen renkli günler, bolca anı biriktirme, bol kahkaha ve bazen de yağmurlu günler olabilir. Bazılarımızın 20li yaşları bir film sahnesi gibi olurken bazılarımızın ise çabalamaktan hayatı sorgulamaktan ve keşke o ben olsaydım demekten geçen bir film şeridi.

elbette çabalamak hayatta çok önemli.insanın kendisi için gerçekten kendisi istediği için bir şeyler yapması muazzam. hep şey diye düşünürüm Ecem şöyle şöyle yaparsan bunun senin için faydalı olacağını biliyorsun. sabır sabır sabır sabır. nereye kadar sabır. yaşanacak tek bir hayat var. ve ben bu hayatı yaşadığımdan emin değilim. olduğum yerde olmaktan, etrafımdaki insanlardan en önemlisi de kendimden memnun değilim. değiştirmeye çalışsam da bazı şeyler bazı şeyler olarak kalmaya devam ediyor. kendimi iyi tanıdığımı iddia etsem de kararsızlık kraliçesi olmaya adayım. önümde uzun yıllar var belki yok. istediğim şeyin aslında istediğim şey olmadığını anladığım günlerde tek yapabildiğim sızlanmak, söylenmek, kendimi kandırmak ve boşa giden zamanlar silsilesi. boşa geçen bu zamanların geri gelmeyeceğini biliyorum en çokta bu canımı yakıyor. hayatımı gökkuşağının en güzel renklerine boyayabilirdim ama hayatım soluk griden oluşuyor. mutlu değilim. ve şunu idrak etmekte çok zorlanıyorum. istediğim şeyler uçuk kaçık şeyler değilken neden olmuyor? NEDEN? soru işaretleriyle kendimi boğuyorum. kendimi anlamaya kendime yepyeni ışıltılı bir hayat çizmem gerekiyor. geleceğin güzel geçmesi için çabalarken anı yaşamayı unuttum. geçmişe dönüp baktığımda da aynı kaygıları güdüyordum ve gelecek hiç hoş gelmedi. ne yapmam gerekiyor bilmiyorum. kendime verdiği sözleri bile tutamazken mutlu bir hayattan bahsedebilir miyiz? bizi biz yapan şeylerden her geçen gün vazgeçerek soyunduğumuz yeni kimliğimizin dışarıdakilerden farkı ne? hep farklı olmak istediğimiz için mi bu karanlığı yaşıyoruz? küçükken hayalini kurduğumuz büyüyünce şunu yapacağım dediğimiz şeylerin kaçını yaptık? yoksa hala büyümedik mi? daha ne kadar büyümeliyim? kendime ceza verecek yaşa geldiğime göre epey büyük olmalıyım. 

KENDİME NOTLAR:

Gülümseyecek bir neden arıyorsan hayatta, ya da bir şey başaramadığını düşünüyorsan unutma senin en büyük başarın ne yapmayacağını bilmen.

Hatalarından ders çıkar.

Sevdiklerine güven

Dürüst olmak her zaman sana güvenilir bir kapı açar.

Denemekten vazgeçme yorulduğunu biliyorum ama hayat hepimize altın tepsinin içinde sunulmuyor.

İnsanların ne önemsediğini umursama bu senin hayatın kendi hayatının başrolü ol.

Unutma sevdiğin bir şarkıyı dinlemek bile yüzünü güldürebiliyorken gözyaşlarına devretme gamzeni.

Ne olursa olsun bir gün sen de bir film karesinin içerisinde olacaksın. 

KENDİME TEŞEKKÜR EDİYORUM KENDİM OLDUĞUM İÇİN 

#ecemlekendineyolculuk