içimi dökmeye çalışırken

Kendimi aradığım gecelerden birindeyiz.Hava nemli,sıcak.Yazın sıcağından sıkılan bir yağmur olsam keşke.Öyle afilli yazılar okuyoum ki kıskanmamak elde değil.Yazanların kalemine sağlık.Ben de yazmalıyım diyorum o zaman alıyorum kahvemi yakıyorum mumumu önümde de altını en çok çizdiğim kitabım.

Korkularım var herkesin ki gibi.

Hayallerim var herkesin ki gibi değil.

Gökyüzüne bırakılan bir balon gibiyim adeta savrulup duruyorum.

Saçlarım rüzgarda karışıyor karışıyor karışıyor.

Noktalama işaretlerini sevmiyorum.

Kaşıkları sevmiyorum.

Ve daha bir çok şeyi sevmiyorum.

Kendim olmayı seviyorum,kendimi arama yolculuğumu seviyorum.

Kendime her gün yeni hayaller bulmamı seviyorum.

Hayallerimin içindekileri seviyorum.

Yeni bir şeyler yapmayı ya da yapamamayı 

Yazı yazmayı ya da saçmalamayı 

Bu yazının hiç olmayışını

Ama yine de devam edişini.

Evet evet hiç olmadı bu yazı araya bir tane şarkı bırakalım; 

Yine geldim acaba bu sefer ne saçmalayacağım.

Bu yazıları okuyan var mı gerçekten?

Çok saçmaladım çok. 

Gitmek isteyenlerdenim.Olduğum yerden memnun olmayan ama değiştirmeye çalışmayan bir kız çocuğuyum.Hala en sevdiğim şey dondurma.Düşmekten çok korkuyorum.Annem kızar diye değil hem de kalkamam diye.Yeni başlangıçlar yapmalıyım biliyorum.Ama sadece biliyorum.Geçmiş günlerim aynı peçete koleksiyonum gibi rengarenk bir o kadar da amaçsız.Gelecek çok umutlu.Gelecek çok mavi.Ama içim kıpkırmızı.Ben nasıl anlatsam ki size kendimi?Yok yok olmayacak bugün o gün değil.Elbet bir gün karşılıklı dertleşiriz ama o gün bugün değil.