bu yazının başlığı yoktur.

Bir şarkı: Ira Wolf / Great Divide

Önümde yeni bitirdiğim kitabım,elimde kurşun kalemim,önümde soğuk kahvem,kafamda bir soru işaretiyle güne merhaba dedim.
Olduğum yerde olmaktan mutluyum.Keşkelerimi bir kenara bıraktım ve kendi kendime dedim ki ilk defa olduğum yaşı hissediyorum.
Yeni umutlarım,yeni hayallerim var.Bu hayaller keşfedilmeyi bekleyen şarkılar gibi bekliyor beni.
Çok umutluyum bugün.
Ertelemenin anlamsız olduğu,hayallerimin beni ben yaptığını anladım bugün.Bir kez daha.
Listelemeyi severim.Kurşun kalemim bana göz kırptı.Yazdıkça yazdım.Yazdıkça var oldum.
Kitaplar var okunmayı bekleyen. Bu düşünce mutlu etti beni.
Yalnızlığı sevdiğimi ama fazlasının bana zarar verdiğini fark ettim.
Ne çok şey fark ettim bugün.Hava çok güzel.Güneş pırıldayan bir umut.
Yüzümde gülümsememle etrafımdakilere deli bu kız dedirtiyorum.
Çok şey var yapılacak,çok gün var bunları yapmak için.
Şükretmeli,sahip olduğum şeyler olmadıklarımdan fazla.Her şey çok fazla.
Korkularımda çok fazla mesela.Korkutmalı mı beni bu peki? Hayır.
Hayat umut dolu.Hayat paylaştıkça çoğalıyor.
Bir şeyler yapmalıyım.Harekete geçmeliyim,yerimde duramıyorum içim kıpır kıpır.
Geçmişte yarım bıraktığım hayallerim vardı.Onlar geldi aklıma.Eski dostlarım onlar benim.Onları özledim.Onları bir kenara atmamalıyım.
Yazdıkça var oluyorum dedim ya eskiden yazdığım şeyleri yerine getirmedim.
Hayallerim havada kaldı.Hepsi benim hatam.Hatalarımı sevdim.Beni ben yaptılar.
Avazım çıktığı kadar mutluyum diye bağırmak istiyorum.
Yaşadığım olumsuzluklar,düşüşler de yok değil.
Herkesin olduğu kadar benim de yıkılmalarım var.En güzel örneği beyaz saçım.
Sarılmak istiyorum.Bir kütüphaneye girip önüme gelen ilk kişiye gülümsemek istiyorum.
Bazen kendimi bilmediğim bir dilde şarkı dinlerken buluyorum.İşte ben o şarkı gibiyim.
Çözemiyorum kendimi ya da çözmek istemiyorum.
Çok fazla düşünmeden günümü geçirmek istiyorum.
Düşlenecek çok düş var çünkü.
Gelecek düşlere bol düşüşler diliyorum.