Günlükten kopan bir sayfa

Saat üç.
Hiç uykum yok.
Kahvemin üstündeki köpükleri sayıyorum.
Bazen gerçekten çok fazla düşünüyorum.Sanki düşünmekten beynim patlayacakmış gibi oluyor.Bum.Her gece uyumadan önce başlıyor bu düşünce seli,dünyayı kurtarıyorum ya.
Kafasını yastığa koyar koymaz uyuyanlara hayranım bir de hiçbir sese uyanmayanlara.
Arka fonda o gün yaşadığım ruh halini yansıtan bir şarkı çalıyor.Ne de güzel söylüyor.Yataktan çıkmak istiyorum ama çıkamıyorum.Çıkıp ne yapacağımı sorgulamak istiyorum.Koyunlar atlıyor çitin üstünden 1 2 3 ...
Uykuyu hiç sevmedim.Ben uyurken bir şeyler kaçıyormuş gibi geliyor.Sanki ben uyurken tüm dünya birleşiyor ve hadi Ecem uyuyor bir şeyler yapalım diyor.
Ertesi gün yapmam gereken şeyleri düşünüyorum.Yapmam gereken o kadar çok şey var ki...Zaman gözlerimin önünde eriyip gidiyor,tutamıyorum.Öyle hızlı koşuyor ki ben hep yakalamaya çalışırken nefes nefese kalıyorum.
Okunacaklar listesi,izlenecekler listesi,dinlecenek,gidilecek,söylenecekler listesi derken yıldızlar kayıyor.
Daha önce hiç balon demetim olmadı?
Rüyamda balonlarım olsun istiyorum.Ama patlamasınlar sakın korkarım sonra.
Hayal kurarken dünyanın en mutlu insanıyım.Bir gün gelecek ve bu hayaller gerçekleşmiş yerini daha büyük hayallere bırakmış olacaklar.
Biraz önce bir çiçek almaya karar verdim.Ben yetiştireceğim.Yasemin,sümbül,leylak ya da papatya olabilir.Hepsi çok narinler.Bir isim buldum daha almadığım çiçeğime.Timuçin.
Odamdaki Sabahattin Aliyi taşıyorum.Yurt odama... Her güne kelimelerine hayran olduğum insana günaydın diyerek başlıyorum.Önce şu koyunları uyutmam lazım ama ...
Şu anda dünyadaki kaç kişi Leonard Cohen dinliyordur acaba?
Dinlemek lazım,dinlettirmek lazım .Hadi sende benimle dinle.
Koyunlardan az kaldı çünkü.